Terugblikkend op de ontwikkeling van mijn innerlijke Transformator valt me vooral de evolutie van doen naar loslaten op.
Als kind groeide ik op in een gezin dat gefocust was op werken. We waren voortdurend bezig met het afwerken van de schier eindeloze to-dolijsten. Een betere voorbereiding op mijn carrière bij een Amerikaanse multinational had ik me niet kunnen wensen. KPI’s zetten, kwartaalplannen maken, targets halen… En dat beviel best. Ik haalde veel voldoening uit het afwerken van lijstjes.
Tot ik voor mijn eerste grootschalige cultuurverandering stond. De KPI’s lagen vast. De taak was helder. Ik besefte echter al snel dat het menselijke verhaal van verandering niet te vangen is in targets. Ik besloot dus ook om de KPI’s te laten voor wat ze waren: een voorstel van richting. In plaats daarvan luisterde ik naar de ongenoegens, de wrevel, de stille verlangens.
Op die manier werd de échte richting steeds duidelijker. En die ervaring werd bevestigd bij latere verandertrajecten: hoe meer je luistert naar wat er wil ontstaan, hoe meer motivatie en goesting er vrijkomen wanneer die richting uiteindelijk ook officieel wordt ingeslagen.
Als coach heb ik een gelijkaardige rol in het begeleiden van individuele transformatieprocessen. Mensen komen vaak langs omdat ze vastzitten, maar ze weten niet precies wat ze dan wél willen. Of beter nog, ze dénken dat ze niet weten wat ze wel willen. Ook hier begin ik met luisteren.
Wat is het proces dat zich wil ontvouwen? Wat is de weg die deze persoon te gaan heeft? Om dan vervolgens vooral zelf uit de weg te gaan. Zodat er ruimte komt waarin die persoon zijn eerste stappen kan zetten. Mag proberen en falen. Zijn kwetsbare vleugels mag openvouwen en ze al eens oefenen.
Wat is het dan precies, wat mijn Transformator doet? Met aandacht naar het proces kijken. De kiem ontdekken. Zien wat er groter wil worden. En er dan met meticuleuze aandacht bij blijven. Een kas bieden waarin die kiem de warmte en het licht vindt om te groeien.
En dan de coachee de handvaten geven om die kas in stand te houden. Om te leren zorgen voor zijn zaailing. Te leren toppen: de kleine bonsaitakjes afknippen omdat ze als ze groter worden het evenwicht zullen verstoren. Het is een zorgvuldig zoeken naar wat het grotere geheel zal dienen. Wat is hetgeen dat zich wil ontvouwen en hoe kan je alle beschikbare aandacht en energie kanaliseren om dat te doen groeien?
Mijn Transformator is dus gegroeid van doen doen doen naar openheid creëren. De uitkomst loslaten, maar waken over het proces. Niet sturen, dwingen, trekken of sleuren. Maar mensen aanmoedigen om het stil te maken, zodat ze het gefluister kunnen horen van wat er wil ontstaan.
En dat begon met het stil te maken in mezelf. Wat vraagt er aandacht? Wat wil er groeien? En niet omdat mijn hoofd dat zo wil, maar omdat het wordingsproces al bezig is.
Benieuwd naar wat het onderzoek naar jouw innerlijke archetypes kan opleveren? Stuur me gerust een vrijblijvend mailtje! coaching@debbiebaute.com
